Robert van de Velde (46) stak met vijf zwemvrienden het kanaal tussen Engeland en Frankrijk over. En in september staat een nieuwe zwemtocht op het programma. "Die zee is zo wild. Net een wasmachine."
Met een boot voeren Robert en zijn teamgenoten verder en verder van de Engelse kust af, richting open zee. Om daar te beginnen met hun zwemtocht. Hij ziet de hoge golven nog voor zich. "De zee doet daar heel gek. Anders dan we gewend zijn. Ik dacht nog: oh jeetje, moeten we echt hier het water in?"
"Ik weet nog dat ik de kust van Frankrijk zag en zo opgelucht was. Maar 30 procent van de teams haalt de finish"
Ja, dat moesten ze. Ze deden nu eenmaal mee met de internationale zwemwedstrijd waarbij estafetteteams van zes zwemmers het kanaal tussen Dover (Engeland) en Calais (Frankrijk) overzwemmen. 33 kilometer in totaal. "Ik weet nog dat ik de kust van Frankrijk zag en zo opgelucht was. Maar 30 procent van de teams haalt de finish."
Dit jaar, drie jaar na die eerste zwemtocht, wordt nog zwaarder: de heren zwemmen heen, maar ook weer terug. Allemaal voor het goede doel. "Het nichtje van een zwemmaat overleed enkele jaren geleden aan de gevolgen van acute leukemie. Wij hebben toen 40.000 euro binnengehaald." Nu gaat het team voor 66.000 euro: voor iedere meter één. "Het geld willen we doneren aan onderzoek naar die vreselijke ziekte. En daar is veel geld voor nodig."
Het wordt een uitdaging, zegt Robert. "Vooral 's nachts zwemmen is eng op open zee. Je hebt alleen een lampje op je badmuts en op je zwembroek. Je ziet geen hand voor ogen, het is aardedonker, of je nu onder of boven water bent. En er zijn kwallen. Zo groot als prullenbakken."
En wat te denken van de temperatuur? Volgens het wedstrijdreglement mogen de zwemmers enkel een zwembroek aan. "Als je een uur hebt gezwommen, word je verkleumd uit het water gehaald om met de boot verder te varen terwijl een van de anderen zwemt. Ik had twee uur nodig om bij te komen."
"Vier jongens werden zo zeeziek dat ze de hele nacht over de reling hebben gehangen"
Vanaf de boot, met een schipper, teamgenoten en een coach, wordt de zwemmer nauwlettend in de gaten gehouden. Gaat het goed, wordt het niet te gevaarlijk? "Dat maakt het ook spannend", zegt Robert. "Je voelt gewoon dat je op open zee bent, met een andere golfslag, niets anders dan water om je heen."
Toen de heren in 2011 de kust in zicht hadden, was Robert vooral opgelucht. "Ik wist van tevoren echt niet of we het gingen halen. We hadden een week van tevoren nog getraind in het Markermeer, midden in de nacht. Vier jongens werden zo zeeziek dat ze de hele nacht over de reling hebben gehangen. Zo zielig. Het laatste wat je dan wilt, is het koude water in duiken."
Maar, tegen zeeziekte bestaan pilletjes en de heren laten zich niet uit het veld slaan. "Dat geld willen we binnenslepen en die zwemtocht willen we afmaken. We gaan gewoon."
Door Lisanne van Sadelhoff
Foto's: Marieke Timp fotografie © Marieke Timp fotografie
RTL Nieuws